Luka Blankevoort

Mijn voelsprieten wijzen van jongs af aan naar bomen, planten en dieren. Pas toen ik ouder werd, verschoof mijn aandacht naar mensen.

Ik groeide op naast een bos in het duingebied. En ik had een oppas die ons alle wonderen in dat bos liet zien (wat een geluk!).

​

Ik ben in Wageningen een bachelor en master internationale ontwikkeling en een master klimaatwetenschap gaan studeren. In de laatste periode van het laatste jaar van mijn master, volgde ik mijn laatste vak: een zomercursus over regeneratieve cultuur en innerlijke duurzaamheid, gegeven door Lian en Louise. Het maakte zoveel in me los.

​

Een week vol buitenworkshops, met reflectieve en stille momenten in de natuur, hielp me om me te verbinden met het bos in het bijzonder, en de aarde in het algemeen. We probeerden in het ritme van de natuur te komen. Stil zijn in het bos, tijd hebben om te observeren en er deel van uit te maken, deed me opnieuw verliefd worden op de natuur.

 

​Het was als thuiskomen, en had niet op een beter moment kunnen komen. Het inzicht dat grote veranderingen beginnen in jezelf , is zo logisch en toch had ik het in zes jaar universiteit niet eerder zo geleerd.

 

Nu ik zelf een kind heb, en opnieuw die bril mag opzetten van kinderlijke verwondering, merk ik hoe ik dat gemist heb de afgelopen jaren.

​

In deze reis heb ik geleerd dat de antwoorden op de grootste vragen vaak in onszelf te vinden zijn. We moeten alleen op een hele andere manier leren luisteren dan we gewend zijn.

​

In het Werk dat Weer Verbindt blijf ik inspiratie vinden om op een andere manier te luisteren, te kijken en te handelen. Het is een hele eer om dat met andere mensen te mogen onderzoeken. 

​

Ik heb werkervaring bij Young Impact, een organisatie die scholieren helpt om positieve impact te maken. We maken lesprogramma’s voor middelbare scholen, die intussen op honderden scholen in Nederland worden aangeboden. Bij Stichting NatuurCollege heb ik een plek gevonden om projecten aan te jagen die relateren aan innerlijke duurzaamheid.