Lian Kasper
Geboren en getogen op een biologisch-dynamisch akkerbouwbedrijf in de Noordoostpolder, komt mijn connectie met de natuur vooral van het werken in de klei, in regen, wind en zonneschijn. Gevoed door het praktische idealisme van mijn ouders en de gemeenschap van pionierende bio-boeren in mijn omgeving, zat een zorg voor natuur en milieu er al vroeg in. Tijdens mijn afstudeerproject voor de studie landschapsarchitectuur aan de universiteit van Wageningen begon er bij mij iets te schuren: Ik kan wel mooie, ecologische plannen maken voor landschap en natuur, maar of deze ook tot iets leiden hangt af van de betrokkenheid en zorg van de (lokale) mensen. Dit besef leidde tot een aantal fundamentele vragen over de relatie tussen mens en natuur: Hoe komt het dat sommige mensen betrokkenheid en zorg voor de natuur ervaren, en anderen niet? Wat is überhaupt ‘verbinding met de natuur’ en kun je dit aanleren of hiertoe aansporen? En wat als de natuur (of de achteruitgang van de staat van de natuur) negatieve gevoelens oproept? En hoe werkt dit alles eigenlijk bij mijzelf?
Sinds mijn studie leg ik me toe op het beantwoorden van deze vragen, en het begeleiden van andere mensen in hun verhouding tot natuur en urgente duurzaamheidsproblematiek. Ik volgde een coachingsopleiding bij Adriaan Hoogendijk, ging verschillende keren op- en neer naar Engeland voor de Facilitator Training in het Werk dat weer Verbindt van Joanna Macy, en ontdekte ik, onder ander bij de Bosbeweging, wat er gebeurt wanneer je jezelf onderdompelt in de natuur, in het beseft dat je zelf leven bent, een onlosmakelijk deel van de natuur.
Ondertussen startten Louise en ik onze eerste week-lange training voor jongeren, de iWEek, een gezamenlijke ontdekkingstocht in de Wageningse natuur, waarin de methode van Joanna Macy een centrale rol speelde. Varend op de inspiratie en energie die in die eerste week vrij kwam, heb ik de afgelopen zes jaar in wisselende samenwerkingen programma’s opgezet en gedraaid, met o.a. Wageningen Universiteit, Staatsbosbeheer, Breda Hogeschool, VVM en verschillende organisaties in de biologische landbouwsector. Daarnaast mag ik me inzetten als aanjager van ‘natuur-inclusief onderwijs’ vanuit stichting NatuurCollege, en geniet ik sinds kort van het opleiden van anderen in het faciliteren van natuur-inclusieve lesmethoden en het Werk dat weer Verbindt.
Een speciale plek op mijn pad speelt mijn betrokkenheid bij de Omega Levensschool, waar ik steeds dieper mag leren een geraakt mens te zijn temidden van alle, potentieel ziel-afstompende invloeden en actuele ontwikkelingen. Ik heb geleerd hoe verweven mijn eigen persoonlijke ontwikkeling is met hoe ik in het leven sta, met de rol die ik kan nemen en de bijdrage die ik kan zijn in de wereld. Dit stemt me dankbaar en vol ontzag voor de ongelofelijke manier waarop het leven werkt en samenhangt, en dit geeft me de blijvende motivatie om me in te zetten voor de missie: mens en natuur wezenlijk te verbinden.
